Það er verst hvað samfélagið og þá ekki síst fjölmiðlaumhverfið er oft latt og værukært. Alltof fáir nenna að setja sig inn í flókin mál.

Stundum þarf að benda á einfaldar staðreyndir til að þær verði öllum augljósar. það gerir Jón Bjarnason alþingismaður í mjög svo umhugsunarverðri grein í Morgunblaðinu í dag.

Gefum okkur nú að við búum í landi X. Þar eru þrír stórir bankar sem eiga sameiginlegra hagsmuna að gæta í því að þeir gangi allir nokkuð vel.

Menn velta því fyrir sér hvers vegna fylgi ríkisstjórnarinnar fari nú ört dalandi. Ýmsar skýringar hafa verið settar fram þótt gamalgrónir fréttaskýrendur minni á að skoðanakannanir hafi í tímans rás verið sveiflukenndar og ekki alltaf til að reiða sig á.

Nú er svo, að ég hef verið sótsvart íhald frá unga aldri, svo svert, að viðurnefni mitt hefur oft á tíðum verið í þá veru og kunni ég því vel.

Kristján L. Möller, samgönguráðherra Samfylkingarinnar, efnir til hátíðar næstkomandi fimmtudag. Þá býður hann til stofnfundar hlutafélags um rekstur og þjónustu á Keflavíkurflugvelli.

Hvað eru réttlát laun? Snúin spurning enda sýnist sitt hverjum.  Á sínum tíma þótti eðlilegt að launamunur væri ekki meira en tvö til þrefaldur.

Hinn 12. Júní skrifar Jóhann Hauksson, fréttamaður einkar athyglisverðan pistil á DV bloggið undir heitinu Litla sæta kunningjaþjóðfélagið.

Mér þykja viðbrögð forstjóra Kaupþings (http://m5.is/?gluggi=frett&id=52652) við aðgerðum ríkisstjórnarinnar í húsnæðis og efnahagsmálum ótrúlega ósvífin.

Sæll Ögmundur !. Ég sé að þú ert einn þeirra sem saknar flokksmálgagna (pistill um Styrmi) og vilt þau frekar en fjölmiðla sem villa á sér heimildir og eru meira og minna leppar fyrir ákveðin valdaöfl eða skoðanir án þess að gangast við því.