Gott var að lesa grein Evu Joly, ráðgjafa íslenskra rannsóknaraðila vegna bankahrunsins og þingmanns á Evrópuþinginu, sem birtist samtímis í Morgunblaðinu, norska blaðinu Aftenposten, franska blaðinu le Monde og breska dagblaðinu Daily Telegraph.

Ef maður ætti að nefna 3 boðorð Ögmundar Jónassonar út frá pólitísku lífi hans væri eitt þessara boðorða; Þú skalt ekki einkavæða.

Birtist í DV 31. 07. 2009. Almennt séð vil ég eins lítið af boðum og bönnum og mögulegt er að komast af með. Ég er nefnilega sammála þeirri grundvallarhugsun sem breski heimsspekingurinn John Stuart Mill  setti fram í riti sínum Frelsinu, sem kom út á Bretlandi upp úr miðri 19.

Ágæti Ögmundur. Ég hefði viljað fá þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort sækja ætti um aðild að ESB. Ég er jafnframt afar ósáttur við þau orð Jóhönnu forsætisráðherra að þjóðaratkvæðagreiðsla skuli aðeins vera ráðgefandi en ekki bindandi.

Hinn 1. maí 2008 voru stofnuð Samtök foreldra gegn áfengisauglýsingum. Þessi samtök hafa haft það stefnumarkmið að sjá til þess að áfengissalar fari að landslögum og auglýsi ekki vöru sína.

Sæll Ögmundur.. Forstjóri Tryggingastofnunar ríkisins skýrir í Morgunblaðinu af hverju bótaþegar þurfa nú að greiða stofnuninni þrjú þúsund milljónir króna.

Ég verða að segja að VG, eða réttara sagt einstaka þingmenn þess valda mér vonbrigðum. Fyrir örfáum misserum vorum við Íslendingar stærstir, bestir og klárastir í heiminum og við sýndum veröldinni hvernig á að gera hlutina.

Mikið fjölmenni var í Blönduóskirkju í gær við útför Torfa Jónssonar, fyrrum bónda á Torfalæk, í Húnavatnssýslu.. Torfi var föðurbróðir minn og var ég viðstaddur útförina af þeim sökum auk þess sem Torfi var mér kær frændi og vinur.

Birtist í Fréttablaðinu 28.07.09. Leiðari Fréttablaðsins í gær var undir fyrirsögninni Vinskapur og peningar. Leiðarahöfundur var sér meðvitaður um að Íslendingar þyrftu á hvoru tveggja að halda, vinskap og peningum.

Það hryggir mig að sjá hversu auðveldlega skynsamt fólk fellur fyrir málflutningi svonefndra frjálshyggjumanna. Nýlegar vangaveltur um aðkomu einkaaðila að heilbrigðiskerfinu, í formi leigu á aðstöðu í Reykjanesbæ, eru mjög gott dæmi um þessa leiðu tilhneigingu.