Samtökum atvinnulífsins er að sjálfsögðu frjálst að hafa skoðanir á öllu milli himins og jarðar. Hins vegar er samtökunum enginn sómi af þeim köldu kveðjum sem þau senda launafólki iðulega í pistlum sínum.
Það er gaman í fjármálabransanum nú um stundir. Kraftaverkamenn eru þar á hverju strái. Vígreifir birtast okkur ungir karlar og konur sem hafa uppgötvað hjólið.
Hvað á ég að gera? Stundum kemur sú hugsun upp í huga minn hvort ég sé yfirleitt í lagi; hvort geti verið að ég sé haldinn skinvillu eða einfaldlega heimskur og/eða geðveikur.
Birtist í Morgunpósti VG 31.08.04Það er skrýtið að á sama tíma og rauðu ljósin blikka um heim allan vegna slæmrar reynslu af einkavæðingunni fyllast menn eldmóði hér á landi sem aldrei fyrr og vilja selja allt steini léttara eða koma því á markað.
Sjálfstæðisflokkurinn hýsir helstu áhugamenn landsins um einkavæðingu samfélagsþjónustunnar. Innan annarra flokka hafa verið nokkrar efasemdir um þessa stefnu, þótt í mismiklum mæli sé.
Samkvæmt frétt í Fréttablaðinu í dag, sunnudaginn 29. ágúst, er m.a. haft eftir Valgerði Sverrisdóttur, viðskipta- og iðnaðarráðherra, varðandi sölu Símans :Valgerður segir að málið hafi ekki verið tekið fyrir á ríkisstjórnarfundi og henni virðist engin hreyfing vera á því.
Getur réttlæti verið sértækt? Eða er réttlæti eðli máls samkvæmt almennt? Um hvað er réttlæti annars? Er það um að allir megi vinna eftir getu og uppskera eftir þörfum? Eða er það um að leyfa einstökum hæfileikum að fá að njóta sín og uppskera ríkuleg laun? Leggur uppfylling réttlætis fyrir hinn almenna mann hömlur á sérstaklega duglega einstaklinga? Ríkir réttlæti í geitungabúi eða mauraþúfu eða hjá árangursríkri þjóð? Skilar réttlæti árangri? Er réttlæti það sama og samúð? Er réttlæti og jafnrétti það sama? Allar þessar grundvallarspurningar vakna við hina framsæknu umræðu í Framsóknarflokknum nýverið.