Frá lesendum

Mér hefur alltaf þótt sem sumir landar mínir festist í smáatriðum í stað þess að horfa á heildarmyndina. Þessi veikleiki birtist einkar vel í fjaðrafokinu núna um nýskipaðan hæstaréttardómara, Ólaf Börk Þorvaldsson.

Landsvirkjun hefur staðið fyrir ötulu sýningarhaldi á starfsemi sinni á undanförnum árum og einnig gert vel við myndlistarmenn þjóðarinnar með því að skapa þeim sýngaraðstöðu í stöðvarhúsum sínum.

  Ég fylgdist með kastljósi Sjónvarpsins í gærkvöldi þar sem Hr. cand. jur. Davíð Oddsson forsætisráðherra var spurður spjörunum úr um öryggismál þjóðarinnar.

Oft er ég búinn að hlusta agndofa, sár og reiður, á forsætisráðherra og utanríkisráðherra lands okkar, lúta Bandaríkjastjórn í slíkri auðmýkt að leitun hlýtur að vera öðru eins nema þá ef til vill hjá vesölustu bananalýðveldum en það hugtak skilst mér vera  notað um auðsveipustu fylgiríki Bandaríkjanna.

Sæll Ögmundur. Spurnig um verðsamráð olíufélaganna. Hef ég rétt á því að kæra olíufélögin vegna verðsamráðsins? Ég hef ekið um 300.000 kílómetra síðan lög um verðsamráð voru samþykkt árið 1993? Einnig varðandi skýringar ríkislögregæustjóra.

Þeir Björn Bjarnason og Einar Karl Haraldsson og aðrir talsmenn þess að komið verði á fót íslenskum her, verða að gera grein fyrir því hvernig þeir ætla að fjármagna vígvæðinguna.

Sæll ÖgmundurÉg er hjartanlega sammála pistli þínum frá 9.júlí, Sjálfsvirðing í húfi.  Þetta endalausa fínafólksdekur er vægast sagt hvimleitt í fjölmiðlunum auk þess sem ég er sammála þér að þetta er ekkert saklaust.

Sæll Ögmundur! Ég las grein eftir þig í Mogganum þar sem þú fjallar um Háskólann í Reykjavík og þær hugmyndir sem Guðfinna rektor hefur haft um rekstrarform skólans.

Í skólaskýrslum Menntaskólans á Akureyri frá fyrri árum má lesa sér til um atvinnu foreldra þeirra sem þangað sóttu sér þekkingu og menntun.

Blessaður Ögmundur minn.Upp á síðkastið hef ég lagst í dálitlar heimspekilegar vangaveltur og tengjast þær þenkingar mínar að stórum hluta Bush Bandaríkjaforseta og stjórn hans.