Tvær ábendingar Magnúsar Þorkels

Í athyglisverðum pistli, sem birtist í dag hér á vefsíðunni eftir Magnús Þorkel Bernharðsson, koma fram ýmsar skarpar athugasemdir. Mig langar til að vekja athygli á tveimur.
Í fyrsta lagi hvernig öllu var grautað saman í umræðunni um meint gereyðingarvopn Íraka. Magnús tekur dæmi og spyr og svarar sjálfum sér að bragði: "Átti Husayn einhvern tímann gjöreyðingarvopn  (já), hefur hann beitt þeim (já), hafði hann áhuga á að framleiða eða kaupa fleiri slík vopn (já),  hafði hann bolmagn við byrjun 21. aldar að framleiða þau sjálfur (nei), voru vopnaeftirlitsmenn SÞ búnir að vinna markvisst að því að eyðileggja hættulegustu vopn Husayn (já), stafaði af honum mikil hernaðarleg ógn árið 2003 (nei), átti hann gjöreyðingarvopn vorið 2003 (svo virðist ekki). Bæði fyrir og eftir innrásina á Írak hefur því  fólk verið að rugla þessum reitum öllum saman þannig að sú staðreynd að Husayn hafi  einhverntímann átt og beitt þessum vopnum, var túlkað á þann hátt að hann ætti þau nú og væri tilbúinn að beita þeim. Ef spurningin snérist um þá ógn sem stafaði af Husayn, hefði verið nær að undirbúa árás gegn honum árin 1980, 1987, 1990, 1991, 1993 og 1996 frekar en árið 2003. Þeir sem voru skeptískir á þessar fyrirætlanir  haustið 2002 og vorið 2003 bentu margsinnis á það að tímaætlun árásarinnar virtist ekki hafa neitt með meint gjöreyðingarvopn Íraka að gera eða þá ógnun sem stafaði af honum heldur hvernig stríðið gæti passað inn í veðurfarið í Írak (heyja lungann úr stríðinu á vorin frekar en á sumri) og hinsvegar í stjórnmáladagatal Bandaríkjanna (þ.e. hæfileg lengd að kosningum)".
Hitt atriðið sem ég vil nefna í umfjöllun Magnúsar Þorkels snýr að að nýjum hernaðarkenningum vestra um fyrirbyggjandi aðgerðir; nokkuð sem kemur okkur einnig við því á undanförnum fimm árum hefur markvisst verið unnið að því að múra þessa hugsun inn í hernaðarstefnu NATO.
Magnús Þorkell skrifar: "Það er ljóst að þessi árás á Írak og hernám þess er mikill álítshnekkir fyrir Bandaríkin á alþjóðavettvangi, ekki aðeins stjórnmálamenn þess heldur einnig fyrir leyniþjónustuna og herinn. Þetta sýnir að leyniþjónustan, þrátt fyrir tæki sín og tól, og nánast ótakmarkaðan aðgang að fjármagni, vanmat algjörlega þann þátt upplýsingaöflunar sem snýst um að afla sér þekkingu á menningu og stjórnarfari tiltekins lands ekki síst þegar kemur að Mið-Austurlöndum. Þessi þáttur, sem kallaður er “human intelligence”, þ.e. að hafa aðgang að áreiðanlegum einstaklingum og þekkingu á lókal aðstæðum var og er ekki fyrir hendi.  Nú eru jafnvel íhaldsöm öfl farin að gagnrýna þetta stríð sökum þess að stríðið var háð á grundvelli Bush kenningarinnar sem gerir ráð fyrir fyrirbyggjandi áðgerðum (“preemptive strike”). Sú kenning gerir ráð fyrir því að bregðast við ógnunum áður en þessi ógn geti virkilega ógnað öryggi Bandaríkjanna. Þar af leiðandi er grundvöllur kenningarinnar að Bandaríkjamenn hafi undir höndum áreiðanlegar upplýsingar um hvar þessar ógnir séu til þess að bregðast við þeim. En ef Íraks dæmið sýnir að upplýsingar leyniþjónustunnar séu óáreiðanlegar, er  þá  verið að bregðast við raunverulegum hættum eða..."
Margt fleira athyglsivert kemur fram í pistlinum, m.a. um mann, sem Magnús Þorekell segir einhvern áhrifamesata einstakling í heimi...
 Sjá nánar: https://www.ogmundur.is/is/greinar/magnus-thorkell-bernhardsson-skrifar-februarpistill-fra-bandarikjunum