ÞRÝSTINGUR ÞARF AÐ KOMA FRÁ ALMENNINGI TIL STUÐNINGS KÚRDUM
Þrír fjölmiðlar hafa í dag fjallað um sendiför mína til Basúr, sjálfstjórnarhéraðs Kúrda í Írak. Það eru Bylgjan, Morgunblaðið og Samstöðin. Öllum kann ég þeim þakkir fyrir enda til þess leikurinn gerður að koma upplýsingum á framfæri og gera friðelskandi fólki grein fyrir því að EKKERT gerist nema almenningur vakni og beiti stofnanaveldi heimsins þrýstingi; komi hreinlega vitinu fyrir forsvarsmenn ríkja og hernaðarbandalaga.
Heimurinn horfir nú til Gaza svæðisins – og það gerir hann réttilega. En það er víðar þar sem ofbeldi er beitt og sums staðar skefjalausu ofbeldi án þess að það veki nokkur viðbrögð. Þannig hefur Tyrkjaher gerst sekur um stöðugar árásir á byggðir Kúrda í landamærahéruðum Tyrklands, Sýrlands og Íraks. Ásakanir hafa komið fram um beitingu efnavopna. Alþjóðastofnanir þykjast hvorki sjá né heyra þegar óskað er eftir rannsókn. Þá er það okkar – almennings – að láta frá okkur heyra. Þess vegna fagna ég allri umræðu sem gæti glætt áhuga fólks á þessu málefni.
Sú var tíðin að friður þótti eftirsóknarverður. Sá tími er liðinn en þarf að koma aftur. Á þetta lagði ég áherslu í viðtölum við framangreinda fjölmiðla sem ég vísa hér í. Fyrst er það Bylgjan:
Svo er það Morgunblaðið:
Ögmundur Jónasson fyrrverandi ráðherra fór í heimsókn til Basúr, sjálfstjórnarsvæðis Kúrda innan Íraks, nýlega ásamt sendinefnd með það að markmiði að kynna sér aðstæður, kortleggja pólitíkina og tala fyrir því að stuðningur fáist fyrir friðarviðræðum í Tyrklandi við Kúrda.
„Við vorum að tala fyrir því að Kúrdar í Írak styddu það að þessar viðræður myndu hefjast á ný því það myndi almennt koma Kúrdum til góða,“ segir Ögmundur.
Hann segir Írani, Íraka og Tyrki vilja veikja Basúr og ekki verði vikist undan því lengur af hálfu Evrópuríkja og Bandaríkjanna að tala fyrir Erdogan Tyrklandsforseta um að setjast að samningaborði.
Ögmundur telur að með því að hefja friðarviðræður muni eitt leiða af öðru og það verði til þess að friður verði á þessum slóðum. Yrðu friðarviðræður aftur hafnar gæti það orðið til þess að grimmilegu árásarstríði Tyrkja í héruðum Kúrda í Sýrlandi og Írak yrði hætt, bætir hann við.
Spurður um stöðuna á friðarviðræðunum segir hann, að öðru óbreyttu, litlar líkur á því að viðræður hefjist á ný. Hann telur þörf á þrýstingi á tyrknesk yfirvöld. Ögmundur segir þrýsting þurfa að koma frá almenningi.
„Við þurfum að koma vitinu fyrir NATO og Bandaríkin. Það gerist ekkert nema með þrýstingi frá almenningi.“
Ögmundur hefur talað fyrir málefnum Kúrda lengi. Hann segir mikinn stuðning við málefni Kúrda á Íslandi og það sem meira er, hafi þessi stuðningur verið þverpólitískur í áratugi.
Árásir Bandaríkjanna
Ögmundur segist hafa sannfærst enn frekar um það í ferðinni hve stuttur kveikurinn á púðurtunnu Mið-Austurlanda er. Hann segir fólk á svæðinu hafa miklar áhyggjur af því sem er að gerast í kjölfar árása Bandaríkjanna. Hann segir árásirnar yfirgengilegt brjálæði og telur þær óábyrgar. Þá segir hann hernaðarvél Bandaríkjanna stjórnlausa undir forsetanum Biden og utanríkisráðherranum Blinken. „Fólk á svæðinu vill fyrst og fremst frið á svæðinu en hernaðaröfl tala allt öðru tungumáli.“
Umfjöllun Samstöðvarinnar:
https://samstodin.is/2024/02/reynt-ad-neyda-erdogan-ad-samningabordi-vid-kurda/
Ögmundur Jónasson er nýkominn frá Basúr, sjálfstjórnarsvæði Kúrda í Írak, þar sem hann var í sendinefnd sem átti viðræður við fulltrúa allra þarlendra stjórnmálaflokka til að hvetja til þess að leitað verði leiða til að stöðva ofsóknir Tyrkjahers á hendur Kúrdum í landamærahéruðum Tyrklands og Basúr og að hafnar verði að nýju í Tyrklandi friðarviðræður með aðkomu Abdullah Öcalan fangelsuðum leiðtoga Kúrda.
„Það er alveg óhætt að segja að heimsókn sendinefndarinnar hafi vakið athygli ef dæma skal af áhuga þarlendra fjölmiðla á fréttamannafundi eftir að sendinefndin hafði lokið viðræðum sínum. Þessi sendinefnd til Basúr var skipulögð af regnhlífarsamtökum Kúrda, KNK, en sú regnhlíf nær til allra Kúrda hvar sem þá er að finna hvort sem er í Tyrklandi, Írak, Íran eða Sýrlandi.
Þetta var þriggja manna sendinefnd. Annar tveggja formanna, KNK, Zainab Sahrad var með í för og síðan þýskur stjórnmálamaður, Jürgen Klute að nafni. Suður- afríkumaður, Sidney Luckett, gamalreyndur baráttumaður gegn kynþáttastefnunni í Suður-Afríku heltist úr lestinni á síðustu stundu af óviðráðanlegum ástæðum.
Við vorum þarna á ferð að kynna okkur aðstæður, kortleggja pólitíkina ef svo má segja, okkur til skilningsauka og jafnframt tala fyrir því að stuðningur fáist fyrir að friðarviðræðunum í Tyrkland við Kúrda sem slitið var 2015 verði haldið áfram og þá undir forystu hins fangelsaða leiðtoga Kúrda Abdullah Öcalan. Slíkar viðræður þóttu lofa góðu á árunum 2013 til 2015 en þá skellti Erdogan Tyrklandsforseti í lás og síðan hefur ofbeldi gegn Kúrdum innan landamæra Tyrklands magnast á nýjan leik svo og utan landamæra Tyrklands. Til þessa er einnig horft. Væru friðarviðræður aftur hafnar gæti það orðið til þess að grimmilegu árásarstríði Tyrkja í héruðum Kúrda í Sýrlandi og Írak verði hætt. Á Vesturlöndum hafa stjórnvöld og fjölmiðlar að uppistöðu til leitt þessar mannskæðu ofsóknir hjá sér sem er kapítuli út af fyrir sig og skýrist án efa af veru Tyrkja í NATÓ.
Það er margt orðið skýrara í mínum huga eftir þessa heimsókn til Basúr, sem hefur stöðu eins konar sambandsríkis innan Íraks. Fréttir hafa að undanförnu borist af drónaárásum Írana á skotmörk í höfðuborginni Erbil og hafa menn tengt það stríðsátökunum á Gasa. Þessar árásir hafa á meðal annars beinst gegn auðmönnum sem sagðir eru hlynntir Ísrael en þess er einnig að geta að Bandaríkjamenn hafa viðveru í landinu þótt takmörkuð sé en þó nægilega mikla til að Íranir sjái ástæðu til að minna þá á það að átökin fyrir botni Miðjarðarhafs geti hæglega breiðst út. Þetta er ein kenning en þá er horft framhjá því að þessar árásir eru ekki nýjar af nálinni og eru taldar tengjast því að órói er á meðal Kúrda í Íran og vilji Íranir gera grönnum sínum skýra grein fyrir því að þeir haldi sig á mottunni en jafnframt sé það langtímamarkmið að veikja sjálfstjórnarhérð Kúrda í Írak svo það þyki ekki fýsilegt til eftirbreytni á meðal íranskra Kúrda.
En þeir eru fleiri sem vilja veikja Basúr. Það vilja stjórnvöld í Írak tvímælalaust gera og það fyrir tvennar sakir. Skrefið til fulls sjálfstæðis Basúr verði erfiðara að stíga ef svæðið er logandi í deilum sem óhjákvæmilega verða raunin í langvarandi þrengingum til dæmis þegar fjárstreymi til ríkisstofanana er fryst eins og gert hefur verið síðan í haust. Miðstjórnin í Bagdad heldur um pyngjuna og getur lokað á fjárstreymi til ríkisstofnana í sambandsríkinu öllu. Fyrir bragðið hafa stórir hópar ríkisstarfsmanna, og var okkur sérlega bent á kennarastéttina, verið án launa mánuðum saman. Þá er minnt á að stjórnvöldin í Bagdad eru mjög háð Írönum sem hvetji til þess að grafið sé undan sjálfstjórnarhérði Kúrdaí Írak.
Þriðji aðilinn sem beitir Basúr hvað mestum þrýstingi eru svo Tyrkir. Þeir herja stanslaust á byggðir Kúrda í landamærahéruðum ríkjanna og hóta öllu illu láti stjórnin í Basúr þetta ekki gott heita. Það veldur svo deilum innan raða Kúrda. Þannig að eitt leiðir af öðru.
Ég er sannfærður um það og enn meir eftir þessa heimsókn að það verði ekki vikist undan því lengur af hálfu Evrópuríkja og Bandaríkjanna að tala um fyrir Erdogan og hann síðan með góðu eða illu fenginn til að setjast að smningaborði. Forsenda árangurs er svo aftur að gert verði eins og 2013, fangelssdyrnar á Imrali fangaeyjunni verði opnaðar og Öcalan boðið að sama samningaborði og áður. Öcalan vill semja og hefur sýnt að honum er alvara. Á hann hlusta Kúrdar hvar sem þá er að finna. Aðvitað getur enginn sagt með fullvissu um hverju samningaviðræður kynnu að skila en einhvers staðar þarf að byrja og ég held að allt skyniborið fólk geri sér grein fyrir því að kveikiþráður stórátaka í Miðaustur-löndum er styttri núna en oftast áður. Og magnist ófriðarálið þar myndi það auðveldlega geta breiðst til annarra svæða.”
Síðustu fréttir af loftárásum Bandaríkjamanna í slagtogi við Breta á Jemen, Írak og Sýrland síðustu daga hljóta að vekja óhug á þessum slóðum:
„Þarna er heimsveldið að leika sér að eldinum. Eisenhower þáverandi forseti Bandaríkjanna varaði við því í frægri ræðu um miðja síðustu öld að bandarískir hergagnafrmleiðendur mættu aldrei ráða ferðinni, “military industrial complex” kallaði hann það. Þessi vígvél kyndir nú undir ófríði víða í heiminum og undir stjórn þeirra Bidens og Blinkens er hún bremsulaus. Það ætti að vera öllum friðelskandi mönnum áhyggjuefni. Í þessri ferð sannfærðist ég um hve eldfimt ástandið er og að það er almenningur á Vesturlöndum sem þarf að rísa upp og grípa í taumana. Sofnanaveldið mun að öllu óbreyttu ekkert aðhafast, ekki Bandaríkin, ekki Evrópusambandið og þaðan af síður NATÓ og aðildarríki þess. Nú er kominn tími friðarhreyfinga að nýju til að koma vitinu fyrir ráðandi öfl, eða öllu heldur knýja þau til stefnubreytingar.“
