UNDARLEG (FLUGVALLAR)UMRÆÐA
Kosningabaráttan - ekki síst í Reykjavík - hefur orðið
málefnasnauðari en efni standa til. Menn tala um að leysa þurfi
húsnæðisvandann og efla þurfi leigumarkaðinn. Og áherslan hefur
verið á markað. Það er hins vegar engin lausn og sakna ég þess að
ekki sé talað meira um mikilvægi þess að auka framboð á húsnæði á
vegum Félagsbústaða og setja þar fram raunhæf markmið. Það skal þó
sagt að Dögun hefur sett fram sannfærandi áætlun í þessu efni og
ber að þakka það.
Sama um leikskólann. Þar hefur skort á málefnalega umræðu um
hvernig eigi að efla þetta skólastig og ná þar gjaldfrelsi. Einnig
hefur skort umræðu um hvernig eigi að brúa bilið frá fæðingarorlofi
til leikskóla sem er brýnt mál eins og VG hefur ítrekað bent á og
gert að forgangsatriði góðu heilli. Tekjutenging Dögunar sem
millibilsástand er í senn raunsæ og sanngjörn en að sjálfsögðu á
þetta skólastig að verða gjaldfrjálst þegar upp er staðið.
Annars vil ég hér staldra við ummæli sem voru látin falla á
Sprengisandi Sigurjóns Egilssonar á uppstigningardagsmorgun. Þar
vísaði sá ágæti maður Björn Blöndal, oddviti Bjartrar framtíðar í
Reykjavík, til samkomulags sem ég undirritaði sem þáverandi
innanríkisráðherra og hafi meðal annars falið í sér lokun
norðaustur/norðvestur brautar. Honum láðist hins vegar að geta þess
að þetta samkomulag frá fyrirhluta árs 2013, var að engu gert því
það var háð skýrum fyrirvörum sem ekki hefur verið staðið
við.
Hálfu ári eftir að ég undirritaði samkomulagið var málið sett í
allt annað ferli þegar núverandi innanríkisráðhera og fulltrúar
Reykjavíkurborgar ýttu Isavia ( umsýsluaðila ríkisins) út úr
samráðsferlunum og fengu þar í staðinn einstakan rekstraraðila í
fluginu, Icelandair Group, til að "leita sáttar" sem verktakar gætu
sætt sig við í ljósi þeirrar stöðu sem upp var kominn eftir að
ljóst var að ríkjandi öfl í borginni voru, samkvæmt ítrekuðum
skoðanakönnunum, í myljandi minnihluta í flugvallarmálinu.
Mér býður í grun sá yfirgnæfandi meirihluti sem vill flugvöllinn
óhreyfðan, hafi lítinn áhuga á að eyðileggja Skerjafjörðinn til að
rýma fyrir byggingarlandi og þóknast þannig verktakabransanum
eins og heyrst hefur að gæti orðið "lausn".
Nú tala frambjóðendur um "sáttanefnd" og "sáttaferli" og vísa
þannig í framvinu mála eftir að innanríkisráðherra og
borgaryfirvöld hlupu frá samkomulaginu sem undirritað hafði verið
og tryggilega skilyrt - einnig með tilliti til neyðarbrautarinnar
sem áður er nefnd. Að þessari meintu sátt er unnið, sem kunnugt er,
af hálfu nefndar undir formennsku þeirrar ágætu konu Rögnu
Árnadóttur, og á hún að leita að breyttu flugvallarsvæði með
aðstoð aðkeyptra sérfræðinga.
Bagalegt er að þetta skuli ekki hafa fengið þá umræðu sem málefnið
hefði verðskuldað. En fyrir vikið mega komandi borgaryfirvöld vita
að umboð þeirra er nánast ekkert í málinu og standa eftir 70 þúsund
undirskriftir sem vilja flugvöllin óhreyfðan og að verktakar ráði
ekki skipulagsmálum í Reykjavík, sem því miður hefur verið um
of.
Ég bið áhugasama um málefnið að lesa eftirfarandi http://ogmundur.is/samfelagsmal/nr/6902/
og http://ogmundur.is/annad/nr/6917/
og http://ogmundur.is/annad/nr/6729/