GEGN FORDÓMUM OG ÓTTA Í PARÍS OG REYKJAVÍK
Umræðan um hryðjuverk, tjáningarfrelsið og öfgafulla
múhameðstrú, er lífleg þessa dagana. Hér á landi skamma menn
Sigmund Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra, ótæpilega fyrir að
hafa ekki farið til Parísar og gengið þar í fremstu röð í beinni
útsendingu gervalls fjölmiðlaheimsins. "Hann var í
dauðafæri", heyrði ég fréttaskýranda segja, "en hann nýtti
sér ekki tækifærið!"
Ég hef heldur hallast að því að Sigmundur Davíð hefði átt að
fara til Parísar. Það hafi verið mistök af hans hálfu að taka ekki
þátt í samstöðufundinum í París. Ráðgjafar Obama,
Bandaríkjaforseta, telja líka að hann hafi gert mistök að fara ekki
til Parísar þennan dag.
Það er margt gott að segja um samstöðufundinn í París. Þarna fengu
t.d. hófsamir forsvarsmenn Múhameðstrúar vettvang til að
sverja tjáningarfrelsinu hollustu sína. Og - eins og það var svo
ágætlega orðað af íslenskri stúlku í París - samstaðan bægði
óttanum frá. Að þessu leyti voru fjöldafundirnir í Frakklandi og
víðar mikilvægir og merkilegir og jákvæður vitnisburður um vilja
almennings til að verja frelsi og lýðræði. Þegar
tjáningarfrelsinu er alvarlega ógnað með hryllilegum ofbeldisverkum
þá rís samfélagið upp og segir einni röddu að þetta verði ekki
þolað.
En á þessu eru fleiri hliðar. Til dæmis þær sem snúa að valdstjórn
og valdstjórnarmönnum. Benjamin Netanyahu, forsætisráðherra
Ísraels, nýtti sér þannig "dauðafærið" í París og
gekk galvaskur í fremstu röð mannréttindagöngunnar nokkrum dögum
áður en stjórn hans réðst á dómara við
Alþjóðaglæpasdómstólinn í Haag fyrir að undirbúa málssókn á hendur
Ísraelsríki vegna stríðsglæpa á Gaza í sumar.
Hollande, forsætisráðherra, Frakklands, sagði rjóður í kinnum við
þetta tækifæri að nú væri "París höfuðborg heimsins"
sem varla væri slæmt fyrir leiðtogann þar á bæ, eða svo mátti
skilja, og volgur af Parísar-fundinum birtist Cameron,
forsætisráðherra Breta síðan við hlið Obama, Bandaríkjaforseta til
að tala um "eitraða hugmyndafræði", sem yrði að
uppræta: "Það verður gert með öllum ráðum!"
Við höfum aðeins fengið að kynnast því í sögunnar rás hvað þetta þýðir enda nýbúin að verða vitni að því á ritstjórnarskrifstofu í París sem varð fyrir þessari hugsun: Tilgangurinn helgar meðalið.
Það er stundum stutt öfganna á milli.
Eftir því sem frá líður er mér farið að finnast að það hafi
eftir allt saman verið í góðu lagi að fulltrúi Íslands í
samstöðugöngunni í París hafi verið sendiráðsritari okkar í
sendiráðinu en ekki ráðherra. Kannski var líka alveg nóg af
fulltrúum Nató og valdakerfis Vesturlanda til staðar til að
stilla sér upp á mynd.
Og mér fannst líka gott að heyra af grasrótarfundinum í Iðnó á
laugardag. Þar mun hafa farið fram góð umræða og góðviljuð. Enginn
að pirrast út í allt það fólk sem ekki kom - en margir að gleðjast
yfir þeim sem komu og lögðu gott til málanna.
Sjá m.a.: http://www.mbl.is/frettir/innlent/2015/01/17/komin_med_nog_af_fordomum/