LÍKKLÆÐIN HAFA ENGA VASA
Sæll Ögmundur.
Að undanförnu hafa borist fréttir af ofurgróða Finns
Ingólfssonar. Finnur verður seint vændur fyrir óheiðarleika af
sínum vinum. En hvenær er komið nóg? Græðgin gleypir sálina og
spillir henni. Þegar þorri þjóðarinnar tapar, raka stóreignamenn
gróða, gríðarlegum gróða. Hvað þessi dauðlegi maður hyggst gera við
sinn mikla gróða er á huldu. Gunnar Dal heimsekingur kennir að
þegar fjáraflamenn hafa sankað að sér 100 milljónum þá verði það
auðurinn sem stýri lífi þeirra en ekki þeir sjálfir. Einu sinni
fyrir langt löngu veðjuðu tveir landeigendur í gömlu ensku
nýlendunum í Norður Ameríku um það hvort þræll sem gefið væri
frelsi, kæmi aftur. Þeir sögðu við þann ófrjálsa: "Þú öðlast frelsi
og mátt eignast eins mikið land og þú getur farið um á einum degi."
Þrællinn kom aldrei aftur enda vildi hann gjarnan þekkjast gott
boð. Hann hljóp léttilega allan liðlangan daginn meir og meir,
hljóp æ lengra til að ná í sem mest landsvæði. Svo kom að hann féll
dauður niður af mæði og ofreynslu. Hjartað hafði gefist upp. Hann
naut þess ekki að verða landeigandi gríðarlegs flæmis. Amma Mosa
sagði einu sinni: "Vertu trúr yfir litlu, þá verður þér trúað fyrir
meiru - seinna". Því miður eru gömlu góðu gildin á hverfanda hveli
(upprunalegt var þetta orðtak: á hverfanda hjóli, Grettis saga).
Græðgin var ein af "dauðasyndunum sjö" og eftir gömlu kenningum
kaþólsku kirkjunnar tryggðu menn sér vist í því neðra að falla í
þann pytt. Þýskt máltæki segir: "Das letzte Hemd hat keine Taschen"
sem útleggst: Líkklæðin hafa enga vasa. Hvers vegna þyrfti að hafa
vasa á líkklæðunum þegar sá dauði getur ekki haft neitt gagn af
veraldlegum gæðum sínum þegar ormarnir og pöddurnar ráðast að
hræinu.
Kveðja,
Guðjón Jensson, Mosfellsbæ