TÖLVUPÓSTURINN - NÝTT DAGBLAÐ MEÐ NÝJAR OG BREYTTAR ÁHERSLUR

Ánægjuleg viðbót við íslenska fjölmiðlaflóru barst inn um bréfalúguna hjá mér í morgun. Þetta er auðvitað dagblaðið Tölvupósturinn en ritstjóri og jafnframt eini starfsmaður þess er hinn þjóðkunni doktor Jón Samúelsson kerfisfræðingur og tölvugúrú frá Þjófabóli í Aðaldal. Í ritstjórnargrein segir m.a. að útgáfan sé afar hagkvæm og lágmarksþörf á vinnuafli því að efnisöflun felst eingöngu í svokallaðri “copy and paste” aðferð. Með öðrum orðum er afrit einfaldlega tekið af tölvupósti fólks og það síðan birt eins og það kemur af skepnunni. Um lagalegar hliðar málsins segir Jón frá Þjófabóli að allt sé leyfilegt í þessum geira þegar almannaheill er í húfi, svo fremi ekki sé hróflað við textanum á nokkurn hátt. Að öðru leyti sé það stefna blaðsins að beina sjónum að venjulegu fólki en gefa fræga fólkinu loksins kærkomið frí. Og segja má að þar hitti ritstjórinn naglann akkúrat á höfuðið. Tölvupósturinn lofar svo sannarlega góðu, amk. fyrir minn smekk og mína almennu heill. Lestur þessa fyrsta tölublaðs virkaði á mig eins og vítamínssprauta. Ég er enn óvenjuhress og kátur núna - og samt er komið fram yfir hádegi þegar ég rita þessar línur. Ef fram heldur sem horfir, og Tölvupósturinn heldur sínu striki, sýnist mér alls ekki fráleitt að ætla að ég verði laus við allt læknadóp og jafnvel aðra vímugjafa fyrir jól! Um þetta nýja blað blása ferskir vindar, maður fær líf fólksins í landinu beint í æð, maður kemst í einstaka nálægð við gleði þess og sorgir, beintengist snúrulaust og fyrirhafnarlítið lífsbaráttu almennings og fær glöggan samanburð við eigið líf. En einmitt samanburðurinn þessi er svo mikilvægur og hefur í gegnum tíðina forðað mörgum frá alls kyns hugarvíli og létt flest öllum lundina, heldur en hitt. Mig langar, og það með góðfúslegu leyfi Jóns ritstjóra, að birta hér tölvubréf sem prýðir forsíðu fyrsta tölublaðsins. Bréfið varpar skýru ljósi á það sem hinn nafnlausi fjöldi er að sýsla frá degi til dags. Það eru sannarlega ekki alltaf jólin sérhvern dag  í hverju koti, það skiptast á skin og skúrir og oft í afar mismunandi mæli. Bréfið þetta hljóðar annars svo:

“Sæll pábi minn. Hún ætlar að reinast okkur dýrkeipt kellingin sem þú varst dúlla með hérna um árið en það er auðvelt að vera vittlaus eftirá. Svo er það Sullurinn, vorum við ekki búnir troða upp í hann óteljandi millum svo hann héldi kjafti en núna er hann aftur farinn að rífa sig niður í rass. Þurfum að skoða hann betur. Líka drullusokkinn í lanzyfirdóminum eða hvað þetta fyrirbæri nú heytir, Stymmann og Valhallarorminn, að ekki sé nú talað um kellingartófuna. Ég vill fara í hart, ég vill valta yfir þetta skýtapakk, ég vill hóta öllu illu, málsóknum og meiðirðamálum. Við verðum að negla þetta lið pábi minn, við verðum að krossfesta það, það eiðileggur svo mikið firir okkur. Ég varð nauðugur að draga til baka tilboðið í Himnaríki Group í gær, og það á genginu 3,5 og líka varð ég að sleppa hendinni af Gagnaeyðingu Group sem hefði nú aldeilis verið gaman að eiga til að grúska í í frístundum. Ímindaðu þér tabið og allt út af renneríinu úr þessu liði. Það er engu líka en skeytabirtingarnar hafi rekið heljarinnar stólpíbu upp í endann á Moggablesanum, þaðan lekur nú yfir okkur drullan úr öllum götum. Kanski voru þessar birtingar í fréttapésanum okkar mistök, kanski verðum við að reka við einkvern en það er auðvelt að vera vittlaus eftirá eins og ég hef alltaf sagt.

Annars var gaman hjá mér seinnipartinn og í gærkvöldi. Við Hrenni spiluðum mattador, leigðum svo spólu og pöntuðum tvær dómínós. Tókum Sin City sem Hrenni þýddi sem Syndabælið, alveg frábæra mynd sem er algert möst að sjá. Þetta var svona smáfagn hjá okkur í tilefni þess að skrattakollurinn Stóri Blámann er nú logsins hættur í pólitíkinni. Fórum svo á krána við Red river street, nú hlýtur að vera hægt að rölta þar óhultur, varla þarf maður lengur að óttast að höfuðpaurinn reyni að keira þar yfir mann úr launsátri með sína bláu krumlu á stýri. En auðvitað er löggan á hverju horni og aldrei að vita uppá kverju hún tekur. Við hittum marga góða og gamla á kránni, fílingurinn var fínn, mér lýður altaf svo vel innan um venjulegt fólk.

Jæja pábi minn, ég þarf að drífa í mig hafragrautin og lísið, strætó býður víst ekki eftir manni frekar en viðskiptatækifærin. Er að fara í rægtina og svo til London, gemsinn er í klikki en þú bjallar þá bara í mig á hótelið ef eittkvað kemur uppá. ...

 Eftir þennan lestur varð mér strax hugsað til þess að ekki væri nú ástandið svona skítt hjá mér og mínum. Og að lokum vil ég bara hvetja alla til að kynna sér Tölvupóstinn hans Jóns frá Þjófabóli. Uppskriftin að þessu nýja blaði er að mínum dómi afar vel heppnuð og innihaldið hefur fyrst og síðast góð áhrif á lesendur og ég held einnig samfélag okkar í heild. Og ekki veitir nú af á þessum síðustu og verstu tímum.
Tómas Adolf Treholt
MA í fjölmiðlasálfræði